Notes from Berango |
|
|
|
woensdag, februari 27, 2002
Foto's feest Mijn collega Hella had nog enkele foto's op ons feestje van 3 Februari gemaakt. Al lijkt er nauwelijks een feestje gaande, ik wil ze jullie toch niet onthouden.... 
 Stereo-tv Op het ogenblik hebben we twee tv's aangesloten in de woonkamer. Bri wil een tv op de logeerkamer als Ma straks langskomt en ik wil zelf de bedrading aanleggen. Bij de Corte Ingles wat snoeren en verdeelstekkers gehaald. Eigenlijk wel gaaf, stereo tv. Je kunt kiezen uit twee verschillende zenders (Spaans en Nederlands) of tegelijkertijd twee dezelfde zenders. Is een aparte dimensie. Ooit heb ik tijdelijk drie tv's gehad. Een tv-toren. Ergens in de winter van 1977 hadden we in het studentenhuis aan de Woenselse markt in Eindhoven heel vroeg bij een tv-zaakje drie oude zwart-wit tv's gekocht in de uitverkoop voor drie cent. Tv's op elkaar gezet en kijken maar. Aangezien ik toen toch net met studeren aan de TH was gestopt kon ik daar aardig wat tijd in kwijt. Maar ik heb nu ontdekt dat twee tv's ipv drie beter is. Ik heb ook maar twee ogen........ dinsdag, februari 26, 2002
Camino Bri heeft een lekker weekend op de Camino de Santiago gehad. Als ik de foto's zo zie lijkt me dat ook wel erg lekker. Wie weet dat we aanstaand weekend weer ergens een stukje kunnen lopen. Het weekend erna vertrek ik naar Nederland voor een congres en vergadering dus is er weer weinig onspanning mogelijk. De natuur en ruimte is hier heel dichtbij maar ik kom er bijna niet aan toe om er van te genieten. En dit soort weekend zijn toch de echte krenten in de pap. Twee dagen vakantie in "eigen" land....... zaterdag, februari 23, 2002
Verschillen (1) In Nederland mag je in de metro geen IJs en patat eten. Hier zijn brood en wijn verboden.  Vrijdagavond is Brigitte met Markku en Cecelia, een Fins stel, vertrokken om vandaag een stuk Camino te lopen van Estella naar Puerta de la Reina. Dat is ergens tussen Vitoria en Pamplona. Ik ga haar vanmiddag oppikken met de jongens. Markku is een geschikte vent, doet me wat aan RJ denken. Altijd in voor wat brainstormen en filosoferen en zeer actief. De wandeling wordt met is met een tiental mensen van de officiële Club of American Women gedaan. Zal me benieuwen of Brigitte het een beetje naar haar zin heeft. Ik had wel meegewild, maar 20 km lopen met de jongens erbij leek ons niet zo'n goed idee. En aangezien ik over twee weken 5 dagen naar Nederland ga is het mijn beurt voor thuiswacht. The king of Berango Donderdagavond had mijn collega Hella een uitje ter ere van haar 40ste verjaardag georganiseerd. We zouden met wat mensen naar een optreden van een singer/songwriter uit Guinee Bissau gaan. Er kwamen maar drie mensen opdagen en het was verer ook niet bizonder. Slechte PA en saaie muziek. Op de terugweg in de laatse metro had ik mijn boek weer al tevoorschijn gehaald toen een behoorlijk dronken Bask tegenover mij kwam zitten. Hij begon meteen in verrassend goed Engels te praten. José Aguirre noemde zichzelf The King of Berango. Al lallend vertelde hij dat zijn verre voorouders 400 jaar geleden de baas in Berango waren geweest en dat zijn voorouders Otxandategi heetten. Hij stamde echter af van een tweede zoon en aangezien de eerste zoon alles kreeg was zijn tak verarmd geraakt. Totdat 200 jaar later een overgrootvader in Mexico rijkdom had vergaard. Zijn overgrootmoeder was na het overlijden teruggekomen naar Berango en hertrouwd met een Aguirre. En toen waren ze weer heer en meester geweest. Nu was hij directeur van een lasbedrijf(je?) in Sopelana. José probeerde tijdens de rit veel indruk te maken op een meisje dat naast hem zat, zozeer zelfs dat hij vergat uit te stappen bij het juiste station. Op een gegeven moment rende hij de trein uit en stond wat verdwaasd op het perron staan. Zelfs "koningen" hebben wel eens off-night. dinsdag, februari 19, 2002
Volgens een mailer beginnen wij het gedrag te vertonen van Australische immigranten die zich vastklampen aan elke tulpenbol, windmolen of dropveter. Tja, daar zit wel wat in. Veel gesprekken, met name op mijn multiculturele werkplek, gaan over hoe het één en ander in het land van oorsprong in zijn werk gaat. Of hoe de taal in elkaar zit. Ik ben continu bezig vergelijkingen te maken. Het hele raamwerk waarin ik leef is Nederlands. Alles wat er om me heen gebeurd wordt dus langs een Hollandse meetlat gelegd. Dat wil bepaald niet betekenen dat ik alles wat Nederlands is beter vindt, maar je meet en denkt met Hollandse maatstaven. Tegelijkertijd importeren we Hollandse gewoontes en creëren we een kleine Hollandse enclave aan de S. Otxandategi. Om dat thuisgevoel te hebben. Direct assimileren is nog niet zo gemakkelijk. Je geest verzet zich ertegen om alles wat je de afgelopen 44 jaar geleerd hebt overboord te gooien en volledig in het Baskische leven op te gaan. Dat is meer iets voor een derde generatie emigranten. En dat zie je ook dagelijks in de culturele smeltpot Nederland. Eerste generatie immigranten passen zich niet zo snel aan maar houden vast aan hun eigen cultuur. Inburgeren is een politieke term die in Den Haag makkelijk gebruikt wordt. Maar het is niet voldoende om immigranten te leren fietsen in het natte polderland. Laat staan dat wij het fietsen afleren hier (althans Brigitte). Voor mij zijn de bergen om ons voldoende om de fiets te laten staan. Maar ik neem tegenwoordig wel weer twee, drie keer in de week lekker zelfgebakken volkorenbrood mee voor de lunch. Elke dag tapas gaat je ook tegenstaan. maandag, februari 18, 2002
Zoals je kunt zien heb ik mijn template aangepast. Die van Bri leest wat makkelijker, dus die heb ik ook maar overgenomen. Daar ga ik nog wel wat mee spelen de komende dagen. En dan was ik Gerard van Velde helemaal vergeten. Tranen met tuiten voor deze nieuwe held. Maar hier begrijpen ze niets van het schaatsen. Da's wel jammer. Ze kunnen in El Correo niet één keer de naam van een schaatser goed spellen (behalve Gianni Romme). Voornamelijk stukjes over één of andere Duitser die in Spaanse dienst skiet. Nederland is ver weg voor het schaatsgevoel. Mijn schaatsen liggen te roesten in de garage. Maar ja, dat hadden ze nu in Nederland ook gedaan. zondag, februari 17, 2002
Dagje San Sebastian vandaag. Auto in de parkeergarage even door de oude wijk rondgelopen en vervolgens naar het Aquarium aan de baai. De jongens vonden het prachtig om alle vissen te zien. Haaien, roggen, tropische vissen enz. En een dagje rust voor ons. Door ze bezig te houden hebben we minder moeite om ze een beetje in toom te houden. Maar je bent er wel mooi de hele dag mee bezig. Op de terugweg gingen we nog even langs Polly, de 11 jarige dochter van Sally en Carlos die hier vlakbij wonen. Polly was jarig dus taart en het laatste afmatten van de jongens. Willem met fraai gelakte nagels weer naar huis. Sally en Carlos zijn (ex-)hippies die jaren in de Pyreneën hebben gewoond en nu hier zitten. Zij geeft Engelse les (=native) en hij doet workshops. Van wat weten we nog niet. Ze hebben zojuist een huis in de buurt van Balmaseda gekocht, net buiten Baskenland in de provincie Burgos. Volgens hun maar een half uurtje rijden. Een mooie oude dubbele woning. zaterdag, februari 16, 2002
Het thuisgevoel Waar voel je je thuis? Waar je roots zijn? Of waar je langere tijd verblijft? Ik heb me thuis gevoeld in Zeeuws-Vlaanderen, dat ik op mijn 18e wilde ontvluchten, daarna Eindhoven, Wageningen, Amsterdam, Tokyo, weer Amsterdam en nu Berango. Thuis is de plek die ik creëer als ik ergens langere tijd verblijf. De omgeving die je leert kennen en die bekend wordt. Ik ken nu al bijna blindelings de weg naar het metrostation en de omgeving van het huis en het werk. Ik leer mensen hier kennen en merk dat ik mezelf bloot durf te geven en contacten te leggen. Vrienden te maken. Ons huis begint ons thuis te worden. Het scheelt natuurlijk heel veel dat we hier als familie zijn. We vormen met ons vieren ons eigen thuis en breiden dat geleidelijk uit naar onze nieuwe omgeving. Dat merk ik ook aan de jongens. Zij herkennen de buurt al en weten waar hun huis is. Ook zij krijgen vriend(inn)en, evenals Bri. Ook al missen we jullie, we blijven redelijk intensief contact houden. En Internet maakt dat natuurlijk een stuk gemakkelijker. Maar wij maken hier nu een aparte plek, een herinnering in ons leven. CSN&Y zongen het al: "If you can't be with the ones you love, love the ones you're with". Al bedoelden die wel wat anders.... donderdag, februari 14, 2002
10 Minuten geleden knalden er twee auto's op elkaar op de kruising voor ons huis. Wij konden vanuit het zolderraampje de discussies zien die erop volgden. Heftige armgebaren (ik had toch voorrang!, ken je niet uitkijken!) en drukke gesprekken. Beetje blikschade, verder valt het wel mee. Nog meer schade vandaag: een flinke stroomstoring van een kwartier. Alles down behalve het oorverdovende brandalarm. Moeten we naar buiten, is het de ETA? er spookt vanalles door je hoofd. Maar het leek een gewone storing. Mooi wel de rest van de dag allerlei problemen met de servers. De website ligt volledig plat. dinsdag, februari 12, 2002
Vanochtend in de metro kwam ik de ouders van Anna Paula, dé vlam van Willem tegen. Anna Paula was vandaag, dinsdag, jarig. Maar doordat het de eerste dag was dat ik ging werken deze week, was ik in de vaste overtuiging dat het maandag was. Dus ik praatte steeds over het verjaardagsfeestje van Anna Paula dat morgen zou zijn, terwijl het vandaag was. Misverstanden in de drukke metro. Automatismen van een werkweek. Ik zit al weer goed in het stramien van een volledige werkweek. Doet me denken aan mijn ouders die door de afwezigheid van een vast stramien geen enkel idee meer hadden van welke dag van de week het was. Is dat nu prettig of vervelend? Op de terugweg in de metro zaten er twee Hollandse vrouwen in de metro. Bleken echter slechts op zakenreis hier voor een grote uitgever (?). Tot nu toe is de score voor het Nederlandse bedrijfsleven één uitgever en iemand die bouten en moeren verkocht. (En natuurlijk onze Hollandse boer met z'n karnemelk). Blijft voorlopig mager (behalve de Hollandse karnemelk, die is lekker vet). Gerard van Velden kwam er ook weer (net) niet aan te pas. maandag, februari 11, 2002
Lekker lang weekend gehad met een extra dag vrij. Dagje opgenomen ivm het carnaval (Willem en Bart vrij). Zaterdag naar Bilbao voor wat carnaval-festiviteiten. Ik zal de foto's binnenkort plaatsen. Niet echt spectaculair, maar wel leuk voor de kids. Alleen van de reuzen waren ze een beetje bang. Circa 3 meter grote poppen die in optocht over straat werden gedragen. Werden onze hyperactieve jongens toch even stil en bang van..... Zondag wat thuis rondgehangen, gras gemaaid!, en nog even naar Gorlitz naar het strand. Eind van de middag toch nog lekker. De avonden naar de 'patinaje de velocidad' gekeken. Daar hebben de Spanjaarden geen kaas van gegeten. De gehele Spaanse equipe bestaat geloof ik uit drie vrouwelijke skiesters. En maandag eropuit naar Cantabria (zie: Bri's Notes). Morgen weer werken. vrijdag, februari 08, 2002
Afgelopen donderdag zijn we weer naar een het (de?) Euskalduna geweest. Het Concertgebouw van Bilbao al lijkt het meer op de Stopera. Een groots opgezet theater waar het huisorkest Bilbao Orkestra Sinfonikoa een programma van Walton en Richard Strauss had. Vorige week waren we er ook met toen Mozart, Grieg en Bartok. Al met al ben ik hiermee al bijna vaker naar een klassiek programma wezen luisteren dan in Amsterdam. Maar dat krijg je als een buurvrouw en buurman celliste en bassist zijn bij deze club. Free tickets, dus dan willen we wel als echte Nederlanders.... woensdag, februari 06, 2002
O ja, gisteren lagen er in de kiosk vier tijdschriften met allemaal exact dezelfde foto van Maxi en Willie op de cover. Een uniek Hollands beeld voor de Spaanse krantenkiosken! Na de afgelopen maanden in de metro bijna de gehele Tandeloze Tijd cyclus van A.Th.F. van der Heijden doorgewerkt te hebben was ik gisteren begonnen aan een boekje van Francisco van Jole: Blink. Die schreef toch vaak leuk over Internet in de Volkskrant. Wat een flutverhaaltje. Die man moet maar gewoon z'n columns blijven schrijven, want een romancier is hij nog lang niet. Als het goed is komt morgen via Bol.com De Gevarendriehoek: Het enige deel van de Tandeloze Tijd wat ik nog niet had. Ik kan er nauwelijks op wachten. dinsdag, februari 05, 2002
44 Symmetrie in leeftijd. Elke elf jaar een nieuwe kans. Een nieuwe kans om meer in de breedte te leven. De leeftijd leent zich ervoor door de symmetrie van het getal. Niet om (leef)tijd te verlengen maar om tijd te verdichten. Verdichting van de tijd geeft een langere levensduur aan ons korte bestaan op aarde. En met de voortschrijdende tijd stijgt de verdichting van de tijd exponentieel. Druk, druk, druk! Maar met voldoening. maandag, februari 04, 2002
Santa Agatha Terwijl ik vandaag een drukke dag had met een Workshop voor webmasters van de Candidate Countries (Oost-Europa, Turkeije, Malta en Cyprus) had Willem vandaag op school de viering van Santa Agatha. Ons is precies ontgaan wat Santa Agatha voor goeds doet, maar in ieder geval moest er gezongen worden in kostuum met een blauwwitte zakdoek rond de nek en een stok om mee op de straat te stampen. Willem moest het doen met een boerenzakdoek maar stond dapper mee te zingen (zie de klikbare foto). 
Gisteren hebben we het vanwege het feestje heel rustig aangedaan en daardoor misten we San Blas. Met San Blas krijg je een dun, gezegend (?) sjaaltje, waardoor je verzekerd bent van een jaar zonder keelklachten. Zul je zien dat Bartje nauwelijks een dag later de hele avond (en waarschijnlijk nacht) ligt te blaffen als een zieke zeehond. Heeft het griepvirus ons huis bereikt? 3 voor de prijs van één Afgelopen zaterdag drie feestjes in één keer gevierd. Het feestje van Max en Wil, een housewarming én mijn verjaardag. Circa 30 gasten, taart en drank. Met minimale ingrediënten kun je al snel een feestje bouwen. En het was feest genoeg om helemaal te vergeten foto's te maken. Dus jullie moeten het doen met: VOOR 
NA 
(De foto's zijn klikbaar voor een vergroting) |
